Dawno dawno temu…

achhhhhh 🙂

… za 7 górami, za 7 lasami  i jedną rzeką… mamy Cię ! 😀 . No to jak już tutaj jesteś to nie cofaj się tylko czytaj dalej, bo może być to lepsza przygoda niż baja o królewnie i siedmiu krasnoludkach 😉 .

W rolach głównych wystąpią :

Gabriela (ja) : zakręcona na punkcie natury, zwierząt, fotografowania wszystkiego co się rusza bądź nie oraz podróżowana.

Darek: mój chłopak, złota rączka, samiec alfa 😀 ,który zawsze chce być głową każdej naszej ekspedycji. Czasem mu to wychodzi czasem mniej 😀 . Kocha podróże jak ja. Świetnie jeździ samochodem.

Miejsce zdarzenia: Yosemite National Park oraz Calaveras Big Trees State Park, California.

Czas: koniec sierpnia 2017.

 

No to jedziemyyyyyyy z tym koksem 🙂 . Trzymajcie się krzeseł 😀 .

-Wylądowaliśmy ,nareszcie – Powiedział wyciśnięty jak gąbka Darek, kiedy szczęśliwie postawił stopę na lotnisku w Sacramento. Darek  nienawidzi latać samolotem, w przeciwieństwie do mnie. No może nie jestem miłośniczką długich lotów ale są do przetrwania. Poczytam książkę , pogram w karty oglądnę coś i już jest po wszystkim.

Sacramento było dla nas najlepszym rozwiązaniem ponieważ loty do Mammoth Yosemite w centrum parku są horrendalnie drogie ( Jest kilka innych lotnisk więc najlepiej sobie wszystko wcześniej przeglądnąć np na kayak.pl). Samochód już na nas czekał. Zarezerwowaliśmy go 3 tygodnie wcześniej, koszt około 350 dolarów za 7 dni, wszystko zależy od standardu auta. Wzięłam telefon i zaczęłam wertować oferty hoteli na bookong.com. My szukaliśmy najtaniej (60-100 dolarów) ale z godziwymi warunkami, nie zależało nam na super komforcie. Można oczywiście wszystko zarezerwować dużo wcześniej i ceny są niższe :). Tak też polecamy ponieważ w sezonie w parku zakwaterowania nie znajdziecie żadnego ( hotel, camping, pole namiotowe) jeśli nie zrobicie tego z wyprzedzeniem. Pozostaje wam spanie poza parkiem (hotel, pokój) i codzienny dojazd (minimum około 1,5 h) aby zwiedzać, co robiliśmy my, puchy marne 😀 .

 

Ale w takim klimacie dojeżdżać mogę codziennie 😉

 

Przespaliśmy się w Modesto. Dobrym rozwiązaniem jest również Merced. Stamtąd jest bliżej do parku ale nam nie chciało się już tam dojeżdżać. Mieliśmy przed sobą jeszcze 2,5 h jazdy samochodem drogą 140. Ludzie jakie widoki to szczena opada. Ja kocham przyrodę więc wszystko co z nią związane jest dla mnie niesamowite. Jakbym miała robić zdjęcia wszędzie gdzie chciałam to nie dojechalibyśmy za 3 dni. Bardzo ważne: ZATANKUJCIE PRZED WJAZDEM DO PARKU. Im bliżej parku tym ceny za galon porażają 😀 .

UWAGA ! 🙂

Do parku dojeżdżają też autokary z dwóch miejscowości Merced i Oakhurst. Cena za ticket w jedną stronę to jakieś 13 dolarów, gdzie wliczone jest już wejście, także bardzo fajne rozwiązanie. To już sami musicie zadecydować czy wolicie dojechać samochodem czy żeby ktoś to zrobił za was 😉 .

 

Piękne widoczki w drodze 🙂

-Jest !!!- krzyknęłam wniebowzięta ! Ogromny bilbord z nazwą parku. Uśmiechnęłam się gdy zobaczyłam specjalny kołek na którym można umieścić aparat i zrobić sobie zdjęcie. Cyknęłam foteczkę i pojechaliśmy do wjazdu. Koszt za wstęp samochodem przez okres 7 dni -30 dolarów. Można wjeżdżać i wyjeżdżać z parku na tym bilecie przez ten czas więc nie wyrzucajcie go 🙂 . (Wszystkie informacje odnośnie pobytu w parku znajdziecie tutaj: https://www.nps.gov/yose/index.htm . Obsługa jest bardzo dobrze poinformowana więc doradzi w każdym aspekcie).

Bilbord z nazwą parku i my.

Wyobraźcie sobie, że jedziecie drogą a tu nagle taki widok, grzech się nie zatrzymać 🙂 .

 

Niesamowite widoki którym ciężko się oprzeć.

 

Teraz czekał nas jeszcze kawałek dojazdu do Yosemite Valley, to jest takie serce tego parku. Gdy już dojedziecie robicie tak że, zostawiacie samochód na parkingu i przesiadacie się na darmowe autobusy ( 2 trasy), które jeżdżą dookoła doliny i podwożą was pod najważniejsze punkty. Kursują co około 10 minut. (Trafiliśmy kilkakrotnie na Panią kierowce która śpiewała, powaga ! 🙂 , aż serce rośnie). Stamtąd dochodzicie sobie na piechotkę do punktu docelowego. Czasem dystans jest krótki czasem trzeba iść długo. Ubierzcie wygodne buty !(albo weźcie na zmiane jak ja). Ludzie w klapkach szokowali, na prawdę są i tacy 😀 . Po drodze można nawet zadzwonić z …

 

… budki telefonicznej… 😉

Na mapce którą dostaliśmy na wjeździe zaznaczyliśmy punkty, które były naszym must see. Jednym z najważniejszych dla nas był Yosemite Fall, który jest na prawdę piękny. Wspięliśmy się po skałach jak najbliżej żeby poczuć jego potęgę . Jest to jeden z najwyższych wodospadów na świecie. I tutaj kolejna rada idźcie przynajmniej w 2 osoby bo trzeba sobie pomagać żeby dotrzeć jak najbliżej, gdyż skały są porozrzucane przez naturę i róbta co chceta obowiązuje 😉 . Także gdyby nie Darek to nie wiem czy bym się wdrapała. Można wykąpać się pod wodospadem 😉 . Kolejna uwaga, wody w wodospadach i rzekach najwięcej jest w okolicy kwietnia i maja gdy wszystko topnieje. Warto jest więc przemyśleć czas przyjazdu.

 

Piękność Yosemite Fall za moimi plecami 🙂 

 

Yosemite Fall z bliska.

Następny nasz punkt to Vernal Fall. I tutaj muszę przyznać droga była konkretna. Miejscami dość stromo, niektórzy rezygnowali gdy dotarli już w miejsce gdzie można było zobaczyć wodospad. My byliśmy na tyle ambitni, że postanowiliśmy dotrzeć tam gdzie zaczyna się jego „lot” w dół. Wierzcie warto było,  a jakaż byłam szczęśliwa, że ubrałam na siebie strój kąpielowy. Na górze spędziliśmy 2 h opalając się na kamieniach i jedząc amu zakupione w Valley. ( Tak są tam sklepy, restauracje i spokojnie można zrobić zapasy oraz kupić pamiątki i co dziwne ceny są znośne). Woda lodowata 😀 . Zamoczyłam nogi i to był koniec mojego pływania. Nie skusiliśmy się iść wyżej do Nevada Fall bo zmęczenie jednak dawało o sobie znać, a tu trzeba było jeszcze zejść w dół. A lata już nie te … żarciszon , tak źle z nami nie jest 😉 .

 

Vernal Fall w całej okazałości.

 

Widok z góry zapierający dech.

 

 

Błogie lenistwo i opalanko na samej górze. Nie zapomnijcie strojów kąpielowych i jedzonka ! 🙂

Schodzimy w dół – patrzcie jak stromo 🙂 

Mirror Lake nie zachwycił nas swoim lustrem ponieważ o tej porze jezioro po prostu jest suche, ale widok i tak był bardzo przyjemny. Należy również wspomnieć, że o tej porze roku w Yosemite jest dużo pożarów co można było zaobserwować po spalonych drzewach 🙁 .

El Capitan ,Tunnel View czy Half Dome to nieliczne z pięknych widoków, które powalają na kolana każdego. Wszystko jest na prawdę potężnych rozmiarów od skał po kamienie w rzekach. Można iść na olbrzymią polane, położyć się na trawie i poczuć się w końcu wolnym! Nad górami często unosi się mgła a kiedy opada można zobaczyć niesamowitą zieleń. Ta zieleń jest taka bardzo zielona 🙂 , trochę inna niż w Polsce.

 

Relax Darka na polance 🙂, aż chce się tam być.

Piękno samo w sobie.

Bardzo fajnym pomysłem z którego my nie skorzystaliśmy jest wypożyczenie roweru. Cena to około 15 dolarów za h albo 30 dolarów za cały dzień. Trasy są bardzo dobrze zorganizowane. Cały czas mijaliśmy rodziny , które organizowały sobie takie wypady. Zostawiały rowery i potem szły piechotą. Zapomniałam! Do parku można zabrać psa. Tak ! Swojego pupila nie musisz zostawiać w domu albo u rodziny możesz go wziąć bez problemu ze sobą <3 . Love you US 🙂 .

Co chwile spotykaliśmy na drodze takie o to amerykańskie wiewiórki, niektóre bardzo tłuściutkie ale kochane 🙂 .

 

Czyż nie jest urocza? 🙂

Teraz najważniejszy punkt programu Glacier Point. Droga 41 na szczyt jest bardzo trudna i dlatego trzeba pokonywać ją ostrożnie. W okresie listopad-kwiecień warto się zorientować jakie są warunki pogodowe bo główne drogi dojazdowe tj. 120,  140 i 41 czasem są zamknięte, zwłaszcza 120 tzw Tioga Road i 41 czyli droga na Glacier – Glacier Point Road. (Informacja tutaj : https://www.nps.gov/yose/planyourvisit/tiogaopen.htm). Punkt widokowy leży na wysokości 2199m. Na górę wjeżdża się zawijasami , które czasem przywracają o zawrót głowy. Dotarliśmy na górę i ja stamtąd nie chciałam już wracać. Oboje byliśmy zachwyceni. Spotkaliśmy nawet niedźwiadka, który poruszył niektórych do ucieczki 😀 . O dziwo mieliśmy zasięg co zaskoczyło osoby, które słyszały jak Darek dzwonił do Mamuni aby pokazać jej widoki. Moja jak zwykle nie odbierała bo to zawsze tak jest, że jak trzeba to mama siedzi w ogrodzie 🙂 . W każdym razie to był mój raj na ziemi. Chyba najpiękniejsze miejsce, które do tej pory widziałam w swojej travelowej karierze. Zawsze w takich sytuacjach na myśl przychodzi mi piosenka Freda Astaire – Cheek to Cheek i pierwsze kilka słów. Ona oddaje całą radość tej chwili :

” Heaven
I’m in heaven
And my heart beats
So that I can hardly speak
And I seem to find
The happiness I seek…”

 

Punkt widokowy w drodze na szczyt.

 

Glacier Point 

Widok z Glacier Point… bajka

Kolejna rada od nas, jak wybieracie się na Glacier zróbcie to wcześnie rano. My byliśmy koło godziny 9  gdy zjeżdżaliśmy koło 11 droga była już zamknięta z powodu zbyt dużej ilości osób, które chciały się tam dostać i musiały czekać. Pamiętajcie wiosna i lato to oblężenie ogromne. Wjazd do parku lub wyjazd to nieraz bardzo duże korki i trzeba stać do oporu. 3 dni na zwiedzanie to absolutne minimum 🙂 .

-Darek jedźmy please ! please !- męczyłam go do upadłego. W końcu się zgodził. Nasz kolejny cel i moje marzenie zobaczyć Sekwoje 🙂 . Największe drzewa na świecie. Nie w Yosemite ale w Calaveras Big Trees. Obraliśmy sobie trasę na google maps i ruszyliśmy przez góry. Kierowce mam wybornego także droga minęła szybko. Towarzyszyło jej jak zwykle dużo emocji . Czemu? Bo mój mężczyzna ma mały lęk przestrzenny 😀 . Najgorzej jest przy krawędzi. Także co chwile była opcja, że prowadzić będę ja ale obyło się bez tego. Wtedy by dopiero zawału dostał z moimi umiejętnościami 😛 .

 

W drodze do Calaveras Big Trees.

Dotarliśmy na miejsce, za wejście zapłaciliśmy około 15 dolarów od osoby i otrzymaliśmy mapkę z opisami, to był taki szlak z 24 stacjami. Pierwsze co mnie urzekło to ogromne szyszki leżące na ziemi ! No giganty ! Sami zobaczcie. To takie szyszki na hormonach śmialiśmy się z Darkiem 🙂 . Zabrałam oczywiście jedną do walizki ponieważ nie mogłam się oprzeć. Wiem, wiem nie powinnam ale noooooo sami wiecie 🙂 .

 

Cud natury a jaki ogromny 🙂 🙂

Cóż tu dużo mówić ciężko jest opisać jak wspaniałe widoki nam towarzyszyły, trzeba to poczuć, dotknąć i nacieszyć oczy. Nie zdawałam sobie sprawy, że natura potrafi stworzyć coś tak niewyobrażalnie potężnego. Nie zdążyliśmy niestety zobaczyć najstarszego drzewa w pozycji pionowej bo własnie w tym roku zakończyło swój żywot.

 

Kolosy prawda ? A ja taki punkcik.

Aż chce się dotknąć.

Na koniec chciałam jeszcze dodać, że trzeba mieć zwykłą mapę bo zasięg co chwile się gubi. W parku są normalne dwukierunkowe drogi, którymi jeżdżą samochody, to wygląda zupełnie inaczej niż w Polsce. Powierzchnia jest tak ogromna, że teraz nie wyobrażam sobie jakby miało ich nie być. Na początku nie wiedzieliśmy za bardzo o co chodzi i jak się poruszać. Wszystko to było totalny spontan 😀 .

I tak kończy się nasza przygoda w Yosemite i Calaveras w roli głównej z nami 🙂 . Bardzo miło nam było was oprowadzić po tym wspaniałym miejscu i chociaż po części pokazać wam magię jaka tam panuje 🙂 .  Było na prawdę cudownie. Takim wyprawom towarzyszy bardzo dużo niezapomnianych wrażeń czasem też nerwów, nie ma się co okłamywać 😀 . My to kochamy i chcemy dzielić się tym z innymi. Bo nie ma nic wspanialszego niż wspomnienia, których nikt nigdy nikomu nie zabierze.

My popędziliśmy dalej do San Francisco i Napa Valley 🙂. Mamy nadzieję , że wkrótce znowu się spotkamy.

Z pozdrowieniami i uściskami

Para wariatów Gabi i Darek 🙂

 

Dla takich widoków i chwil warto żyć…